-
สาธารณรัฐมาดากัสการ์ หรือ Republic of Madagascar
-
มาดากัสการ์เป็นเกาะตั้งอยู่ในมหาสมุทรอินเดีย อยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของทวีปแอฟริกา ตรงกันข้ามกับประเทศโมซัมบิก
587,041 ตารางกิโลเมตร พื้นดิน 581,540 ตารางกิโลเมตร พื้นน้ำ 5,501ตารางกิโลเมตร ความยาวชายฝั่ง 4,828 กิโลเมตร
-
ที่ราบแคบๆ ชายฝั่ง ตอนกลางมีที่ราบสูงและภูเขา
อากาศร้อนชื้น (ปริมาณน้ำฝนโดยเฉลี่ยกว่า 3,000 มิลลิเมตร) บริเวณชายฝั่งลักษณะอากาศแบบอากาศเขตร้อน ภายในประเทศอากาศพอดี ทางใต้อากาศกึ่งแห้งแล้ง
กราไฟท์ โครเมียม ถ่านหิน บอกไซต์ เกลือ หินควอร์ต ไมกา ปลา พลังน้ำ
พายุไซโคลน ภัยแล้ง ภัยจากการรบกวนจากตั๊กแตน
22,599,098 คน (ค่าประมาณ เดือนกรกฏาคม พ.ศ. 2556)
2.65% (ค่าประมาณ พ.ศ. 2556)
Malagasy
สืบเชื้อสาย Malayo-Polynesian แบ่งออกเป็นกลุ่มพื้นเมือง 18 กลุ่ม
ภาษามาลากาซีเป็นภาษาราชการ ส่วนภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาที่ใช้ติดต่อในวงการระหว่างประเทศ
ประธานาธิบดีจะอยู่ในวาระคราวละ 5 ปี
กรุงอันตานานาริโว (Antananarivo)
26 มิถุนายน พ.ศ. 2503 (ค.ศ. 1960) จากฝรั่งเศส
19 สิงหาคม พ.ศ. 2535 (ค.ศ. 1992) จากการลงประชามติ
-
มีรากฐานมาจากประมวลกฎหมายของฝรั่งเศสและกฎหมาย Malagasy เดิม
-
-
6 เขต (Faritany) ได้แก่ Antananarivo, Antsiranana, Fianarantsoa, Mahajanga, Toamasina, Toliara
ปรากฏหลักฐานว่ามีคนอาศัยอยู่ในมาดากัสการ์มาเป็นเวลา 200 ปีแล้ว และต่อมามีคนเชื้อสายแอฟริกันและอินโดนีเซียมาตั้งถิ่นฐานบนเกาะนี้ในศตวรรษที่ 16 ภายใต้การนำของ Diego Diaz นักบุกเบิกชาวโปรตุเกส ดินแดนในเกาะมาดากัสการ์รวมตัวกันภายใต้ระบอบกษัตริย์ในช่วงปี 2340 - 2404 (1797 - 1861) แต่ฝรั่งเศสได้เข้าอ้างสิทธิ์ในการ ปกครองในปี 2438 (1895) และต่อมาในปี 2439 (1896) ระบอบกษัตริย์ได้ถูกทำลายซึ่งยังผลให้มาดากัสการ์ตกเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 2439 (1896) และต่อมาในปี 2501 มีการลงประชามติประกาศให้สาธารณรัฐมาลากาซีมีอำนาจปกครองตนเองในประชาคมฝรั่งเศส และได้รับเอกราชอย่างแท้จริงเมื่อวันที่ 26 มิถุนายน 2503 (1960) ในเดือนกุมภาพันธ์ 2518 (1975) พันเอก Richard Ratsimandrava ซึ่งเป็นประมุขของประเทศถูกลอบสังหาร จึงได้มีการจัดตั้งกองบัญชาการทหารแห่งชาติ (National Military Directorate) ขึ้นเมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ และต่อมาเมื่อวันที่ 15 มิถุนายนได้โอนอำนาจให้แก่สภาปฏิวัติสูงสุด (Supreme Revolutionary Council) ภายใต้การนำของนาย Didier Ratsiraka ซึ่งต่อมาได้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี ภายใต้รัฐธรรมนูญฉบับปี 2518 ที่อนุญาตให้มีพรรคการเมืองเพียงพรรคเดียว ตั้งแต่ปี 2523 (1980) เป็นต้นมา มาดากัสการ์ประสบปัญหาทางเศรษฐกิจอย่างใหญ่หลวง ซึ่งก่อให้เกิดการขาดเสถียรภาพทางการเมือง การขาดแคลนอาหารทำให้มีการก่อความไม่สงบขึ้นตามเมืองต่าง ๆ ในขณะที่ชาวนาที่เดือดร้อนก็พากันละทิ้งไร่นาของตน
ในเดือนกุมภาพันธ์ 2533 (1990) มีการยกเลิกข้อจำกัดเกี่ยวกับการมีพรรคการเมืองหลายพรรคในระบอบการเมือง แต่ฝ่ายต่อต้านต้องการรัฐธรรมนูญใหม่ และหลังจากมีการนัดหยุดงานและประท้วงเป็นเวลา 6 เดือน ประธานาธิบดี Ratsiraka ก็ได้มอบอำนาจหลายส่วนให้แก่รัฐบาลชุดใหม่ภายใต้การนำของนาย Albert Zafy ในเดือนพฤศจิกายน 2534 (1991) และในการเลือกตั้งในเดือนกุมภาพันธ์ 2536 นาย Zafy ได้รับเลือกโดยเสียงส่วนใหญ่ให้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี ในปี 2539 แต่ต่อมาถูกรัฐสภามาดากัสการ์ลงมติไม่ไว้วางใจอันเป็นผลมาจากค่าครองชีพที่สูงขึ้นบวกกับการฉ้อราษฎร์บังหลวงในวงราชการ จนเป็นเหตุให้ประธานาธิบดี Zafy ต้องลาออกไป ในการเลือกตั้งปลายปี 2539 นาย Didier Ratsiraka ได้รับเลือกตั้งให้กลับเข้ามาเป็นประธานาธิบดีอีกครั้งหนึ่ง ด้วยคะแนนเสียงมากกว่านาย Zafy เพียงเล็กน้อย ต่อมา ในเดือนธันวาคม 2544 มีการเลือกตั้งประธานาธิบดีครั้งใหม่ขึ้น แต่เกิดปัญหาขัดแย้งเกี่ยวกับผลการเลือกตั้งระหว่างนาย Didier Ratsiraka และนาย Marc Ravalomanana คู่แข่งคนสำคัญซึ่งดำรงตำแหน่งนายกเทศมนตรีในขณะนั้น ความขัดแย้งดังกล่าวนำมาสู่วิกฤตการณ์ทางการเมืองและเศรษฐกิจเป็นเวลาหลายเดือน จนในที่สุด วิกฤตการณ์ดังกล่าวคลี่คลายลงเมื่อประชาคมระหว่างประเทศได้ให้การรับรองนาย Marc Ravalomanana ในฐานะประธานาธิบดีและรัฐบาลชุดใหม่ โดยสหรัฐอเมริกาเป็นประเทศแรกที่ประกาศท่าทีให้การรับรองและไทยเป็นประเทศแรกในกลุ่มประเทศอาเซียนที่ให้การรับรอง
รูปแบบการปกครอง จากการลงประชามติในปี 2535 (1992) ทำให้มีการแก้ไขรัฐธรรมนูญ โดยเปลี่ยนจากระบอบสังคมนิยมที่มีประธานาธิบดีมีอำนาจเต็มในการบริหารภายใต้การแนะนำช่วยเหลือของสภาปฏิบัติสูงสุด (Supreme Revolutionary Council) มาเป็นระบอบที่ประธานาธิบดีเป็นประมุขของประเทศและเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด โดยมีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาลในการบริหารประเทศ ประธานาธิบดีเป็นผู้แต่งตั้งและถอดถอนนายกรัฐมนตรีซึ่งรัฐสภาเป็นผู้เสนอชื่อ
มาดากัสการ์ดำเนินนโยบายแบบเป็นกลางและไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด ในทางปฏิบัติ มีความใกล้ชิดและรับความช่วยเหลือจากรัสเซียและยุโรปตะวันออกมากกว่าฝ่ายตะวันตก แต่เดิมนั้น รัฐบาลมาดากัสการ์ต่อต้านระบบแบ่งแยกผิวและสนับสนุนให้นามิเบียเป็นเอกราช แต่ตั้งแต่ปี 2523 เป็นต้นมา รัฐบาลได้ปรับเปลี่ยนท่าทีอย่างรวดเร็ว โดยยอมรับพัฒนาการทางการเมืองในสาธารณรัฐแอฟริกาใต้ หันมากระชับความสัมพันธ์กับสาธารณรัฐแอฟริกาใต้ อนุญาตให้สายการบินแอฟริกาใต้บินผ่าน และยกเลิกการคว่ำบาตรทางการค้าอย่างเป็นทางการ นอกจากนี้ ประธานาธิบดี de Klerk แห่งแอฟริกาใต้เดินทางมาเยือนมาดากัสการ์เมื่อเดือนสิงหาคม 2533 ด้วย การดำเนินการดังกล่าวบ่งชี้ถึงความปรารถนาของรัฐบาลมาดากัสการ์ที่จะสร้างความน่าเชื่อถือกับสถาบันการเงินตะวันตกภายหลังจากที่ประสบการณ์ตามระบบเศรษฐกิจและการเมืองที่ยึดถือปฏิบัติมากว่า 10 ปี ประสบความล้มเหลว
มาดากัสการ์เป็นสมาชิกองค์การระหว่างประเทศที่สำคัญต่าง ๆ เช่น
Update กันยายน 2556
Chiefs of State and Cabinet Members of Foreign Governments
ข้อมูล ณ วันที่ 7 สิงหาคม 2556
ในวันที่ 17 มีนาคม ปี 2552 ประธานาธิบดีที่มาจากการเลือกตั้ง นาย Marc Ravalomanana ได้ลาออกจากตำแหน่งและส่งบังเหียนของอำนาจรัฐให้แก่กองทัพ ในการประชุมเพื่อหาผู้ที่จะมาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี ผู้นำคณะทหารประกาศมอบอำนาจการปกครองประเทศแก่นาย Andry Rajoelina
| ตำแหน่ง | ชื่อ |
|---|---|
| Pres. | Andry Nirina RAJOELINA |
| Prime Min. | Jean Omer BERIZIKY |
| Dep. Prime Min. in Charge of Development & Urbanization | Hajo ANDRIANAINARIVELO |
| Dep. Prime Min. in Charge of Economy & Industry | Pierrot BOTOZAZA |
| Min. of Agriculture | Roland RAVATOMANGA |
| Min. of the Armed Forces | Andre Lucien RAKOTOARIMASY, Gen. |
| Min. of Civil Service, Labor, & Social Legislation | Tabera RANDRIAMANANTSOA |
| Min. of Communication | Harry Laurent RAHAJASON (also known as Rolly MERCIA) |
| Min. of Culture & National Heritage | Elia RAVELOMANATSOA |
| Min. of Decentralization | Ruffine TSIRANANA |
| Min. of Energy | Nestor RANDRIAKA |
| Min. of Environment & Forests | Joseph RANDRIAMIANDRISOA |
| Min. of Finance & Budget | Hery RAJAONARIMAMPIANINA |
| Min. of Fisheries & Fishery Resources | Sylvain MANDRORIKY |
| Min. of Foreign Affairs | Pierrot RAJAONARIVELO |
| Min. of Higher Education & Scientific Research | Etiene Hilaire RAZAFINDEHIBE |
| Min. of Hydrocarbons | Marcel BERNARD |
| Min. of Interior | Florent RAKOTOARISOA |
| Min. of Internal Security | Arsene RAKOTONDRAZAKA |
| Min. of Justice & Keeper of the Seals | Christine RAZANAMAHASOA |
| Min. of Livestock | Ihanta RANDRIAMANDRANTO |
| Min. of Mines | Daniella RANDRIAFENO |
| Min. of National Defense | Andre Lucien RAKOTOARIMASY, Gen. |
| Min. of National Education | Regis MANORO |
| Min. of Population | Olga VAOMALALA |
| Min. of Posts, Telecommunications, & New Technology | Ny Hasina ANDRIAMANJANTO |
| Min. of Public Health | Joanita NDAHMANJARA |
| Min. of Public Service | Tabera RANDRIAMANANTSOA |
| Min. of Public Works & Meteorology | BOTOMAMIZARA, Col. |
| Min. of Sports | Gerard BOTRALAHY |
| Min. of Technical & Vocational Training | Jean Andre NDREMANJARY |
| Min. of Tourism | Jean Max RAKOTOMAMONJY |
| Min. of Trade | Olga RAMALASON |
| Min. of Transport | Benjamina Ramarcel RAMANANTSOA |
| Min. of Water Resources | Julien REBOZA |
| Min. of Youth & Leisure | Jacques RANDRIATIANA |
| Min. of Charge of the National Gendarmerie | RANDIRANAZARY, Gen. |
| Min. of Charge of Promotion of Handicrafts | Elisa RAZAFITOMBO |
| Min. of Charge of Relations With Institutions | Victor MANANTSOA |
| Governor, Central Bank | Gaston RAVELOJAONA |
| Ambassador to the US | Jocelyn Bertin RADIFERA |
| Permanent Representative to the UN, New York | Zina ANDRIANARIVELO-RAZAFY |
ที่มา: https://www.cia.gov/library/publications/world-leaders-1/world-leaders-m/madagascar.html
.png){kind=icon}
กองพัฒนาผู้ประกอบการไทย
เลขที่ 555 ถนนวิภาวดีรังสิต
แขวงจตุจักร เขตจตุจักร
กรุงเทพมหานคร 10900
